Edda Kathleen Hepburn-Ruston, de volledige naam op de geboorteakte van Audrey. Op 4 mei 1929 in Brussel werd er een baby geboren. Zo rank als ze later zou zijn, keek men bij haar geboorte verrast op. Een mollige baby met een bol buikje, volle bolle wangen en dikke korte dijbeentjes. Niets zou er toen op wijzen dat zij geschiedenis zou gaan schrijven in de snelle wereld van mannequins,theater en de filmindustrie.

 

Barones Ella van Heemstra, van een oud Nederlands adelijke afkomst, de moeder van Audrey trouwde op twintigjarige leeftijd met Jan Hendrik Gustaaf Adolf Quarles van Ufford, ridder in de orde van Oranje Nassau. Echter werd Ella´s ideaal verstoord toen bleek dat deze ´´jongen van goede komaf´´ niet aan haar droombeeld zou voldoen. Zij had haar huwelijk anders voorgesteld.

 

Na vijf jaar huwelijk volgde een echtscheiding en door de vele openbare ruzies tussen de beide families die hieraan vooraf gingen raakte Ella´s familie in opspraak. Haar vader werd weggepromoveerd naar Suriname voor een diplomatike post.
Ella ging mee met haar vader, meenemend haar twee zoons uit het gestrandde huwelijk. Daar kwam Ella, als gouveneursdochter in contact met Joseph Victor Anthony Hepburn-Ruston, een bankier.

Deze bankier, het liefst levend van Ella´s familiekapitaal, nam het besluit naar Brussel te verhuizen. Zo belandde het gezin, waarvan de ouders steeds in conflict met elkaar lagen, in de geboortestad van Audrey; Brussel. Als kleuter opgegroeid op het landgoed in Brussel waar voeding geen problem was was de omschakeling groot naar de bezetting door nazi-Duitsland. Een maandlang voedde zij zich met tulpenbollen in de kelder, verstopt voor de nazi´s.

 

We schrijven 1938, de elfjarige Audrey gaat alleenmet haar moeder wonen. De drie jaar oude aanvraag voor de scheiding tussen Ella en de bankier is dan een feit. Barones Ella van Heemstra gaf weinig redenen aan voor de scheiding, Of het de slechte financiele managment was van Ella´s familiekapitaal of het contact met de ´´zwarthemden´´ ; de illustere groep mensen die fervent Hitler aanhangers waren.

Het is nooit duidelijk uitgesproken door de barones. Na drie jaar in Londen te hebben gewoond en slachtoffer van de scheiding tussen haar ouders ging Audrey naar een dagschool.

 

Een keuze van beide ouders die wel het beste voorhadden met hun dochter. Op deze dagschool ontpopte Audrey zich. Maakte vriendinnen en deed aan buitensport. Hierdoor kwam er weer wat kleur op haar bleke wangetjes. Ze sprak vloeiend Engels en Frans en leek een modelkind te zijn. Al was haar verdriet zo groot om de scheiding tussen haar ouders, tijdens deze periode op school was dit haar geheim. Door controle over haar verdriet te houden hield ze dit goed verborgen.

Enkele maanden voor 1940 werd de vrede in de wereld ernstig verstoord door de nazi´s. In September 1939 was Barones Ella van mening dat Audrey van Londen naar Arnhem zou komen, zij stond erop. Engeland ging in oorlog met Duitsland en Audrey´s moeder wou haar dochter bij zich hebben. Ook het feit dat de vader van Audrey pro-nazi was zou geen goede invloed op haar zijn.

 

Op tientallen kilometers van de Duitse grens woonden Audrey met haar moeder en haar twee stiefbroers, In deze periode ontdekte Audrey haar passie voor ballet en de balletwereld. Dagenlang las zij over de sterren van toen Lente 1940, Hitler´s troepen maakten zich op om Nederland binnen te vallen. Ook de periode waarop Audrey´s moeder de onofficiele leidster van het verzet werd. Het huis in Arnhem werd het bolwerk van het plaatselijke verzet. Tijdens informele feesten kwamen alle rangen en standen ideeen uitwisselen en toen ontdekte Audrey dat meningen belangrijker waren dan rang en stand. 17 mei 1940, de Duitsers kwamen vol machtsvertoon Arnhem binnen. Met alle gevolgen van dien. Audrey´s moeder besloot om weerstand te bieden en hielp bij het organiseren, een week na de invasie, bij een spoorwegstaking. Het ouderlijke huis van Audrey werd door de Duitsers opgeeist en zij zelf waren vreemden in hun eigen huis. De Duitsers gebruikten hun huis als uitvalsbasis en bepaalde de regels.

 

Het familiekapitaal werd door de Duitsers naar een minium gebracht. Haar moeder en vele anderen bleven verzet bieden op al mogelijke manieren. Deze daden bleven niet ongestrafd en Audrey´s oom en vele dierbaren waren geexcuteerd. Tijdens de bezettingsjaren in Arnhem leefde Audrey in een fantasiewereld. Op de Arnhemse Muziekschool waar Audrey studeerde werd het alsmaar moeilijker. Joodse leraren warden vervangen en Duits werd de verplichte voertaal.

Een rebel werd in Audrey wakker. Met dansvoorstellingen haalde zij geld binnen voor het verzet. Na een bewogen bezettingstijd was eindelijk 1945 aangebroken. In april 1945 reden de Britse troepen Arnhem binnen en weldra zou Nederland in zijn geheel vrij zijn. Een dag na haar verjaardag viert Nederland haar bevrijding. Een verjaardagscadeau dat een dag te laat komt vond Audrey niet erg. Waarvan kan een zestienjarig meisje in de oorlogsjaren anders van dromen, dan van vrij te zijn.Na de bevrijding verhuisde Audrey naar Ámsterdam, waar haar moeder als kokkin ging werken.

Geld was er niet en Audrey voorzag dat hun financiele situatie gewin zou hebben als zij haar talent zou kunnen ontplooien , ballet. Haar moeder deed haar best om de balletlessen voor Audrey te kunnen betalen. Audrey deed niet onder voor haar moeder en verzette ook bergen werk om de studie te bekostigen. De leraren waren niet unaniem over haar kwaliteiten als prima ballerina. Een filmregisseur die Audrey zag ontdekte een actrice van wereldfaam die geschiedenis zou gaan schrijven. Decennia lang.

 

 

Nederlands in Zeven Lessen, was de film van deze regisseur, twee woorden in een hele film!

Na deze korte filmervaring probeerde Audrey in Rotterdam aan andere films mee te doen.

Meer voor het geld als toekomstig carriere. Het liefst deed ze dansen. Audrey wilde haar moeder de financiele inzet compenseren en haalde haar over om naar Londen te verhuizen. Audrey was er zeker van hier een beurs te krijgen. In Londen aankomen, na een bootreis, veranderde Edda haar naam in Audrey, ze was tenslotte als Edda opgegroeid. Maar Edda had veel meegemaakt, dus een nieuwe start met een nieuwe naam.

 

Dus een nieuw begin, als Audrey. Met tien dollar op zak aangekomen in Londen. Het Londen van die tijd, 1948, was druk bezig met de wederopbouw van hun metropool en er was nauwlijks eten voor de eigen bevolking. Een hard werkende Audrey studeerde ook hard bij de legendarische Madame Rambert.

Haar moeder, die werkte bij een bloemenzaak, ontmoette een zakenman die haar een baan aanbood als appartementsmanager in Mayfair. Langzamerhand klom men weer op naar onafhankelijkheid en hadden elkaar. Dit hield hun op de been. Audrey kwam tot de pijnlijke conclusie dat ballerina als broodwinning er niet zat. Op dat moment, toen haar droom uit een spatte, nodigde een rondreizend gezelschap haar uit voor een tournee. In diezelfde periode hoorde Audrey dat ze was uitgekozen uit honderden anderen voor één van de tien chorus girls in een musical; High Button Shoes.

Zij werd op haar persoonlijkheid aangenomen en niet op haar danskwaliteiten.

Na 19 jaar een somber leven te hebben gehad met de sporen van de oorlog nog in zich stond ze plotseling in de schijnwerpers. Begin jaren vijftig, een veelgevraagd model voor fotowerk, door dit werk als model kreeg ze de smaak te pakken van de haute couture.

Haar passie voor kleding maakte van haar een andere vrouw en genot van de aandacht die zij dan kreeg. Na een avontuur in de revue en een gebroken liefde achter zich latend klopte ze aan bij regisseur Zampi.

Deze had al haar eerder gevraagd voor een rol in ´´Laughter in Paradise´´ .Toen bedankte ze nog voor de eer, vanwege haar liefdesleven, maar nu vroeg ze Zampi toch nog voor een rol.

Dat dit een kleine bijrol zou worden deerde haar niet. Ze greep de rol met beide handen aan.

 

Haar presentatie op het witte doek beviel de produktiemaatschappij en bood haar een contract voor zeven jaar aan. De jaren die volgde maakte Audrey nog enkele films voor de Britse filmindustrie, zoals ´´One Wild Cat´´ en ´´Young Wives´ Tale´´. In ´´The Lavender Hill Mob´´ had Audrey opnieuw een bijrol in een komedie, maar nu met niet zomaar een tegenspeler; Alec Guinness.

Deze topacteur liet haar naam vallen bij de Amerikaanse regisseur Mervyn LeRoy. Iets wat Alec nog nooit tevoren had gedaan, en ook niet daarna. Hierna een serieue rol voor Audrey. ´´The Secret People´´ was een heel ander genre waartoe Audrey nu in had gespeeld. In deze film moest Audrey ´´echt´´ acteren. Heel moeilijk had ze het dan ook omdat het verhaal veel weg had van haar ervaringen in de voorbije oorlog waar Audrey zoveel, als anderen, geleden had. Vanwege haar goede prestatie kreeg ze wederom een rol aangeboden in een film.

Een bijrol in ´´Monte Carlo Baby´´ een film die zeker niet de geschiedenisboeken in zou gaan. Tijdens deze opname was Goudeket Collete aanwezig. De schrijfster van het stuk ´´Gigi´´. Zij was op zoek naar de hoofdrolspeelster voor deze produktie. Iets wat het produktieteam al twee jaar niet lukte.

Audrey als Gigi

 

 

 

Zonder dat Audrey het besefte dat Collete haar voor de rol wou deed zij haar werk .

De 70-jarige schrijfster had zelf haar ster van de musical ontdekt. Via haar moeder werd Audrey benaderd en ging naar Collete waar zij bedankte voor de rol, ´´Madame, het spijt me dat ik uw kostbare tijd verspil´´ waren de woorden van Audrey. Toch bleef na aandringen van Collete Audrey standvastig en vastberaden en nam de rol niet aan. Tweeëntwintig jaar en het zou niet lang meer duren; A Star is to be Born. Na vele aandacht van Collete draaide Audrey bij.

 

Ze wilde de rol.Journalisten hadden haar naam al in verband gebracht met ´´Gigi´´ en Audrey vond die aandacht maar niks. Nadat ze de rol had gekregen zagen afgevaardigden van William Wyler een dame in het openbaar reclame maken voor een cosmeticaprodukt. Zij stuurden direct een telegram naar Wyler.

Zij zou de rol moeten vertolken in Roman Holiday.

De dame van de reclame was Audrey Hepburn. Niet veel later luisterend naar de naam ´´ Princes Anne´´.  Weer talloze aandacht van de media waar opnieuw zij zich geen raad mee wist. In de rollen van GiGi en Prinses Anne; dat was te veel aandacht voor jonge vrouw van tweeentwintig. Na de voorpremiere van ´´Gigi´´ schreven de kranten lovend over de vondst van het jaar.

De offíciele premiere van ´´Gigi´´ vond in New York plaats in november ´51. Na de officiele premiere was de schrijvende pers opnieuw positief gestemd over Audrey. Hierna kwam de moeilijkste opgave in haar leven. Het leren omgaan met de aandacht die bij het vak van actrice meekwam.

De camera´s zouden blijven flitsen en terugtrekken in haar eigen wereldtje was nagenoeg niet meer mogelijk. Het werd haar beste vriendinnen; de camera´s Na deze introductie op toneel keerde Audrey terug naar de filmwereld.

William Wyler ontving haar met open armen, wetende dat hij zijn hoofdrolspeelster van Roman Holiday in zijn armen had

 

 

Gracieus, elegant, onschuldig, mooi en een vleugje kwajongensachtig.

De perfecte ingredienten, nodig voor de rol als Prinses Anne. In 1953, toen Roman Holiday uitkwam was promotie nauwlijks meer nodig. Door ´n simpele kus op de wang bij het kennismaken met haar tegenspeler speculeerde de pers volop. De filmproducenten van Paramount deden niets om deze kennismaking met Gregory Peck, waarvan de pers allerlei verzinsels maakte de kop in te drukken. Een mooiere publiciteit kon niet. Juist omdat in Engeland een werkelijk sprookje misschien wel uitkwam. Naar een voorbeeld van een film die nog moest uitkomen.

 

Het feit dat in Engeland een prinses op een RAF pilot verliefd was en veel aandacht van de pers kreeg maakte de sprookjesfilm alleen maar inhoudelijker voor het publiek. Met deze film bracht Audrey de wereld in haar ban. Gregory Peck voorzag de aandacht en carriere en liet haar naam op titelrol een prominentere plaats krijgen; bovenin in de aftiteling. Zelfs de filmposters waar Gregory als hoofdrolspeler stond werden op zijn aanraden gewijzigd.Ook hier verrees haar naam groots. Deze geste was kenmerkend voor Peck; geven zonder te nemen

 

 

Na dit mooie geslaagde Oscarwinnende sprookje op het witte doek kon Audrey niet meer stuk bij Paramount. Na het ontvangen van een Oscar kreeg Audrey opnieuw een hoofdrol in een film. Zij overhaalde Paramount tot het verkrijgen van de filmrechten voor Sabrina Fair. Als dat lukte wou ze zelf Sabrina spelen.

Paramount deed dit in de overtuiging om weer een hit in handen te hebben. Met de twee tegenspelers in de gevestigde namen als Humprey Bogart en William Holden zou dit weer een succesvolle film kunnen worden.

 

Onder de regie van Billy Wilder werd deze film ook weer een Audrey-klassieker. Na de Oscar voor Roman Holiday en de nominatie voor Sabrina kwam Audrey in contact met Mel Ferrer. Nog niet bekomen van het verbreken van de relatie met William Holden. Een relatie gegroeid tijdens de opname van Sabrina.

Deze relatie was toen al een publiek geheim. Echter, Audrey die een kinderwens had,verbrak de relatie toen bleek dat Holden haar niet niet kon geven wat ze werkelijk wou; een gezinnetje. Gregory Peck was het die de twee aan elkaar voorstelde, hij had toen nog niet voorzien dat deze twee ooit zouden gaan trouwen.

 

Mel Ferrer en Audrey Hepburn ontwikkelden een wederzijdse aantrekkingskracht voor elkander. Na het spelen in ´´Ondine´´ , een toneelstuk dat in Boston in voorpremiere ging en de film ´´War and Peace´´ verstreken twee jaar. Ondertussen getrouwd met Mel, die in de film ´´War and Peace´´ een belangrijke rol via Audrey verkreeg.

Op het moment dat Audrey elke keer door haar fans op een hoger voetstuk werd geplaatst, waar ze zelf lichtelijke depri van werd, kwam de Foreign Film Association met het resultaat van een enquete.

Na rondvraag in 50 landen werd zij uitgeroepen tot de meest populaire actrice ter wereld. Het was de luchtige filmmusical ´´Funny Face´´ waarin de dan zevenentwintig-jarige ster opnieuw zou schitteren.

Al vond ze opnieuw haar zang en dans niet goed genoeg voor de rol, het feit dat Fred Astaire haar tegenspeler zou zijn veranderde haar menig terstond en vond het prachtig om met Fred samen te werken.

 

 

Nog niet bijgekomen van ´´Funny Face´´ opgenomen in het schitterende Parijs of ´´Love in the Afternoon´´ stond al op het programma. Weer een samenwerking met Billy Wilder, en met Gary Cooper als haar mannelijk medehoofdrolspeler. Gary had nog nooit zo´n actrice meegemaakt die zoveel leven en energie in haar werk stak waren de complimenterenden woorden later tegenover de pers.

 

   met Gary Cooper

 

 

In 1957 besluit Audrey een jaartje vrijaf te nemen, haar gezondheid stelde zij boven haar carriere en sloeg vele aanbiedingen af, zoals onder meer de ´´The Sound of Music¨.

Het was regisseur Anatole Livak die Audrey voor de film ´´Mayerling´´ vroeg. Een wens van hem was uitgekomen; Anatole vond de rol van Audrey in deze film geknipt voor haar. En zo verscheen in het najaar de film ´´Mayerling´´.

 

Echter compleet weggevaagd door de critici. Terug in Zwitserland, waar zij al jaren woonden, kwam Mel aan met het script voor ´´The Nun´s Story´´. Dit script was geschreven naar belevenissen van de non Marie Luoise Habets. Audrey had toen nog niet het flauwste vermoeden dat deze non haar later zou verzorgen op een van haar ziektebedden. Fred Zinneman regisseerde wederom een meesterwerk waarmee Audrey weer een oscarnominatie in de wacht sleepte. Weer moest zij de hel van de een oorlog opnieuw beleven, omdat het verhaal enkele passage´s bevatten die afspeelden in de Tweede Oorlog.

Op het zelfde ogenblik probeerde Mel weer een van zijn gedoemde projecten van de grond te krijgen. ´´Green Mansions´´ zou het project heten. Mel was altijd tweede in het gezin van Audrey en kon het niet bevatten en accepteren dat alle aandacht naar Audrey ging ´´Green Mansions´´ werd een regelrechte flop en de ´´The Nun´s Story´´ daareentegen werd een wereldhit.

 

 

  in de rol van

  Gabriell van der Mal/Zuster Luke

 

 

Na dit nieuwe grote succes begon Audrey aan een western. Haar eerste in dit reportaire.

Het was John Hustons ´´The Unforgiven´´. Opnieuw zwanger, hopende op een betere afloop nu, begon zij aan de film. Met Burt Lancaster en Audie Murphy werd ´´ The Unforgiven´´ een van de films waarmee zij tot de best betaalde actrices van die tijd behoorden. Audrey, herstellende van haar val van een paard tijdens de opname van ´´The Unforgiven´´ kreeg in Zwitserland veel nieuwe aanbiedingen waaronder ´´The West Side Story´´. Op 17 januari 1960 ging Audrey´s grootste wens in vervulling.

Een zoon genaamd Sean. Deze ervaring beleefde ze als een godsgeschenk.

 

Na de vele depressies die op eerdere miskramen volgden was Audrey, als dertigjarige moeder, nu vol van het leven . Ze week de eerste maanden niet van haar eerstgeborene. Na enkele jaren vond Audrey het weer tijd was om geld te verdienen. Mel liet haar het script lezen voor ´´Breakfast at Tiffany´s ´´. Als Holly Golighty zou zij opnieuw de wereld veroveren. Met de toen nog jonge ´´A-team baas´´ George Peppard. De film die humor en ontroerende momenten kenden, kreeg niet de waardering waar men op hoopte.

Maar naarmate de tijd verstrek in de filmgeschiedenis kreeg de film toch de waardering en de positie die het verdiende.

 

scene uit ''Breakfast at Tiffany's'' met Patricia Neal en George Peppard

 

We schrijven het jaar 1960, het jaar van  ´´ Childrens Hour´´ en het jaar waarin Audrey tot één van de meest populaire actrices in leven zijnde werd gekozen. Na ´´Childrens hour´´ speelde Audrey in ´´Paris when it Sizzles´´. Tijdens deze film het weerzien van haar oude geliefde, William´Bill´Holden. Na ´´Paris when it Sizzles´´ speelde Audrey in ´´Charade´´ een film uitgebracht in 1964 en tot tegenstelling van ´´Paris when it Sizzles´´ werd dit geen flop.

 

Het is 1963, de hele wereld is geschokt. Op 22 november komt tijdens de opname van ´´ My Fair lady ´´ een verschrikkelijk bericht binnen, JFK is vermoord. Dit bericht schokte heel de set. Toch werd er op die dag werd verder gewerkt en zo ging Audrey weer aan het werk met Rex  Harisson, die de rol vertolken van Proffessor Higgins.

Deze rol speelde hij ook al op het toneel met de toen nog onbekende Julie Andrews als Eliza Doolittle. Julie kreeg de filmrol niet omdat de filmbonzen toen geen onbekende naam in de film wilden riskeren, zodoende ging de rol naar Audrey. De film die Audrey zo graag had gemaakt leverde iedere hoofdrolspeler een Oscar nominatie op, behalve voor Audrey. Dit deed Audrey geen goed en ging met lood in haar schoenen naar de Oscar uitreiking van 1963.

 

 

  in My Fair Lady

 

 

Het huwelijk met Mel was nog verder gezonken dan het al was. Ze verhuisde naar het Franstalige gedeelte in Zwitserland, naar Tolochenaz. Ook was de sfeer tussen man en vrouw niet optimaal, maar gelukkig had ze Sean en stak veel tijd in de opvoeding van haar zoon. Op het moment dat ze er behoefte aan had kwam Wyler ten tonele en vroeg haar voor de rol in ´´How to Steal a Million´´. Het was een groot verschil met de laatste film van Wyler en ze besloot tot het aannemen van de rol als Nicole Bonnet.

 

 

met Peter O'Toole in

''How To Steal a Million''

 

 

Ondertussen stond het huwelijk met Mel op springen, maar samen gaven ze niet op. Zwanger werd Audrey opnieuw in de winter van 1966. Met veel enthousiasme richtte Audrey zich weer op het nieuwe moederschap van haar tweede kind. Helaas kreeg Audrey na de kerstdagen een miskraam.

 

Dat was een slecht begin van 1967. Ze wilde het huis ontvluchten en nam een rol aan in ´´Two for the Road´´ met Albert Finney. Gelukkig werd na alle tegenspoed, zowel in de filmwereld als prive, deze film goed ontvangen en men eerde Audrey voor haar acteerprestaties. In ´´Wait Until Dark´´ speelde Audrey een blinde vrouw, een film die het beter op toneel deed dan op het scherm. Voor het uitbrengen van de film scheidde Audrey van Mel. De man die er niet tegen kon dat zijn vrouw meer aandacht en success had dan hij zelf. Mel ging naar Parijs en Audrey bleef in Tolochenaz wonen.

 

Na deze ommekeer in haar leven ging Audrey proberen van het leven te genieten. Ze ging naar haar huis in Marbella en stortte zich in het avondleven. Audrey was sterk vermagerd tot 45 kilo en nam een invitatie van een Griekse benzinemagnaat en zijn vrouw aan voor een cruise. Hier leerde ze Andrea Dotti kennen, een psychiater. Negen jaar jonger en in zijn jeugd al een fan van Audrey. Januari 1969 trouwde ze met de Italiaan en betrokken samen een appartement in Rome. Na de vele miskramen die Audrey had gehad besloot Audrey nu tijdens haar nieuwe zwangerschap het rustiger aan de doen en ging terug naar Tolochenaz. In 1980 zag Luca ,de tweede zoon ,het levenslicht.

De trotse moeder sloeg vele aanbieden af omdat ze het te druk had met de baan als moeder. Het was de film ´´Robin and Marian´´ die haar weer deed schitteren in de felle schijnwerpers.

Met Sean Connery zou wederom veel lof oogsten voor dit epos.

 

 

 

Audrey wist dat haar man van meer vrouwen hield dan alleen zijn eigen vrouw. Mede daarom maakte ze deze film; om Andrea jaloers te maken en dat lukte. Zesenveertig jaar en nog zo begeerlijk. Andrea´s gevoelige snaar was geraakt en zag ook in dat hij thuis behoorden en niet elke avond in de armen van een andere vrouw.

 

Ook hij, zoals Mel Ferrer, kon niet overweg met de ,onophoudelijke aandacht voor ,en de beroemdheid ,van zijn vrouw. Na een rondreis door Amerika, waar zij als een verloren held werd binnengehaald, ontmoette Audrey Terence Young. Met deze regisseur maakte ze de film ´´Bloodline´´ . een film die geen verdere uitleg behoeft, rondom slecht. Na deze beroerde comeback met ´´Bloodline´´ op de witte doek speelde ze in ´´They All Laughted´´. Met Ben Gazarra en John Ritter. Ook een film die lauwwerd ontvangen. Audrey vreesde voor haar carriere en belandde in een diep dal.

 

Haar vrienden besloten om Audrey op te vrolijken en nodigde haar uit voor een klein diner. Tijdens dit besloten diner ,met enkele vrienden van de gastheer , leerde Audrey Robert ´Robbie´ Wolders kennen. Hier sloot ze direct vriendschap mee, gevoelsmatig ingegeven bij beide.

 

Robert (Robbie) Wolders is volbloed Nederlander. Hij werd in Rotterdam geboren. Zijn vader werkte voor WOII bij de HAl. Tijdens de oorlog als receptionist bij het Atlantic Hotel in Rotterdam.Hij kwam als steward bij de KLM en werd op een gegeven moment in Canada gestationeerd. Door ziekte terug, maar hij herstelde en werd hoofd opleiding Cabinepersoneel bij Martinair.

Robert kwam niet mee naar Holland maar bleef in Canada en verkeerde veel in de filmwereld. O.a. Nathalie Wood!

 

 

De liefde tussen deze zou later opbloeien. Beide knap en zacht, mooier kon het niet. De liefde tussen beide was echt en uit het hart. Robert Wolders was geliefd bij Audreys moeder. Eindelijk een man waarmee de barones het ook kon vinden. Geen overheerser of rokkenjager voor Audrey ditmaal.

Nee, dit was echte liefde,genegenheid en warmte.

 

 

 

Toen Audrey de rol aannam voor ´´Love Among Thieves´´ en deze film een afgang werd wist Audrey dat het was gedaan met haar succesvolle filmcarriere. De rol die ze nam om het verlies van haar moeder te ontvluchten was geen succesvolle. Audrey, in de loop der jaren al actief voor UNICEF ging zich toeleggen op het helpen van de minder bedeelden.

Samen met haar levensgezel Robert Wolders reisden ze naar vele landen en verrichtte namens UNICEF goed werk. In 1988 werd ze ambassadrice in algemene dienst.

Het was President Bush die in 1991 haar de ´´Presidential Medal of Freedom´´ overhandigde

 

 

 

1992, Audrey reisde voor het laatst naar Somalie. Drie jaar hiervoor speelde ze nog in de film ´´Allways´´ van Steven Spielberg. In de rol van engel. Niet wetende dat ze op zo´n korte termijn zou worden ´´opgeroepen´´ worden voor de echte rol. Twee maanden na haar bezoek overleed zij thuis in Tolochenaz. Artsen hadden kanker geconstateerd en na de operatie naaiden ze het sterk vermagerde lichaam van Audrey weer dicht.

 

Er viel niets meer te doen.

 

Zo zou Audrey de rol van engel gaan spelen.

 

Een Engel was ze…..